W zeszłym tygodniu, po długim odwyku, wpadłam w amok buszowania po krakowskich lumpeksach niczym śliwka w kompot. 

Ilość nawrzucanych do koszyka szmatek ograniczona została wyłącznie względami logistycznymi, czytaj, będę musiała to wszystko zawieźć do domu w wielkiej reklamówce. Jak się potem okazało, reklamówce z dumnym napisem "CAP". Nie był to co prawda cap w naszym rodzimym znaczeniu - napisy po niemiecku. Mimo wszystko, niezbyt gustowny dodatek. 

Wracając do amoku, zostało mi piętnaście minut do zajęć, na których jeszcze nie byłam łaskawa pojawić się w tym roku. A tu nagle z kosza napisem "męskie - 5 zł" spogląda na mnie rozkoszne, wielkie marynarzysko w zielono-czerwoną kratę, przyozdobione złotymi guzikami. Nie mogłam wyjść bez niej, pokochałyśmy się od pierwszego wejrzenia. Dziś połączyłam ją z białą koszulą z tego samego buszowania, i eksperymentalnym wyrobem pt. "zimne kolano". Eksperyment, przeprowadzony na zalegających w szafie i nienoszonych od kilku lat jeansach, uważam za całkiem udany.